ساعت خبر: 11:19 - تاریخ خبر: 30/03/1386

حتما یادتان هست که همین چند سال پیش یک برنامه طنز از تلویزیون پخش می‌شد که بازیگر برنامه یک سوال لاینحل در ذهن خود داشت با این عنوان که پشه‌ها صبح‌ها کجا می‌روند؟

تا حالا به این مساله فکر کرده اید که کامپیوترهایی که روزها وقت بسیاری را با آن‌ها سپری می‌کنید وقتی عمرشان تمام می‌شود چه بلایی برسرشان می‌آید؟ آیا می‌دانستید که عمر مفید وسایل دیجیتالی و کامپیوتری امروزه به 3 سال کاهش یافته است؟ تا حالا به این مساله فکر کرده‌اید که وسایل دیجیتالی که دور می‌ریزید در نهایت از کجا سر در می‌آورند؟ آیا می‌دانستید که مغازه‌هایی که به کار تعمیرات کامپیوتر مشغول هستند سالانه فقط نزدیک به 10کیلو پیچ دور می‌ریزند؟ آیا می‌دانستید که در برخی از قطعات داخلی کامپیوتری که شما با آن کار می‌کنید در حد چند گرم طلا به کار رفته است؟ آیا می‌دانید که در ژاپن بر روی قیمت وسایل الکترونیکی، مبلغی هم به عنوان بازیافت آن وسیله از کاربر اخذ می‌شود؟ آیا می‌دانید شرکت‌هایی که در دنیا به بازیافت قطعات دیجیتالی مشغولند سالانه سود هنگفتی را به جیب می‌زنند؟ آیا می‌دانید که در یکی از پاساژهای فروش و تعمیر کامپیوتر در تهران سالانه نزدیک به یک تن قطعات دیجیتالی دور ریخته می‌شود؟ و در آخر آیا می‌دانید که در ایران هیچ نهادی برای بازیافت قطعات دیجیتالی وجود ندارد؟ بله تمام این سوالات باعث شد تا در گزارش امروز پیرامون خرید و فروش قطعات دست دوم و نیز قطعات غیر قابل استفاده بپردازیم. جمعه بازار کامپیوتری مجتمع  پایتخت یکی از بزرگترین مراکز فروش قطعات کامپیوتری در تهران است. اکثر مغازه‌های مستقر در طبقه زیر همکف این مرکز به خرید قطعات دست دوم و مستهلک می‌پردازند. قطعاتی که بنا به دلایلی همچون روی کار آمدن تکنولوژی‌های جدید و یا خرابی دیگر قابل استفاده نیستند. فروشگاه تیوا، یکی از همان مغازه‌هایی است که در زمینه خرید و فروش قطعات، تعمیرات و شارژ کارتریج مشغول است. شکری صاحب این فروشگاه معتقد است که امروزه عمر مفید استفاده از وسایل دیجیتالی به خصوص رایانه در ایران به 4 سال کاهش یافته است. این بدان معنا است که چهار سال بعد از آنکه شما یک رایانه خریداری کرده‌اید به دلیل روی کار آمدن فناوری‌ها و نرم‌افزارهای جدید، دیگر آن رایانه برای شما کارایی لازم را ندارد. البته در این بین نوع تخصص و نیز نیاز شما از یک کامپیوتر هم فاکتورهایی است که در طول عمر رایانه زیر‌دست شما مهم است. شکری، در مورد کامپیوترهای دست دومی‌که خریداری می‌کند می‌گوید: در حال حاضر فقط کامپیوترهای پنتیوم 2 و مدل‌های بالای آن را از متقاضیان می‌خریم. او معتقد است برای افرادی که زمینه کاری آن‌‌ها تخصصی نیست مانند شرکت‌های حسابداری، آژانس املاک و یا رستوران‌ها کامپیوترهای مدل پایین کافی بوده و به قول معروف کار متقاضی را راه می‌اندازد. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که قطعات دست دومی‌که از رده خارج بوده و قابل استفاده نیستند خرید و فروش نمی‌شوند اما قطعاتی که تا حدی در ایران قابل بازیافت هستند در بازار قطعات دست دوم رایانه خریداری می‌شوند. طلای دیجیتالی پاورها و کیس‌ها از جمله قطعاتی هستند که بخشی از آن‌ها قابل بازیافت است. البته بازیافتی که در ایران انجام می‌شوند اصلا شبیه به نوع جهانی آن نیست. به عنوان مثال در قطعاتی مثل پاورها فقط بخش آلومینیومی‌پاور جدا شده و به خریداران کیلویی آلومینیوم و ضایعاتی از این دست فروخته می‌شود. در کیس‌ها هم همین روش اعمال می‌شود یعنی ورق‌های آهنی کیس جدا شده و بعد کیلویی به فروش می‌روند. البته گفته می‌شود که بازار خرید و فروش لوازم دست دوم در حال حاضر از رونق گذشته برخوردار نیست. مهمترین دلیل این مساله نیز تفاوت بسیار پایین قیمت اجناس نو با دست دوم است. بر همین اساس خیلی از قطعاتی که در گذشته از کاربران خریداری می‌شد دیگر این روزها جایی در بازار لوازم دست دوم ندارند. شکری در این باره می‌گوید: در حال حاضر فقط قطعاتی مانند رم SD و یا سی پی یو‌های پنتیوم 3 خریداری می‌شود ولی قطعاتی که دیگر با مادربردهای فعلی سازگار نیستند دیگر جایگاهی ندارند. البته بحث خرید و فروش لوازم دست دوم فقط منحصر به قطعات خرد کامپیوتر نیست. مانیتورها، کیبوردها، ماوس‌ها و پرینترها نیز از این قاعده استثنا نیستند. به عنوان مثال در بخش مانیتورها، امروزه فقط مانیتورهای بالای 15 اینچ رنگی در بین کالاهای دست‌دوم خریداری می‌شود. مانیتورهای خرابی که قابل تعمیر نیستند و یا مانیتورهای سیاه و سفید، پرینترهایی که دیگر کارتریج آنها در بازار وجود ندارند و یا کیبوردهایی که دیگر ارزشی برای تعمیر کردن ندارند و یا حتی اجرت تعمیر آنها از قیمت دستگاه نو نیز بالاتر است محکوم به زندگی در سطل آشغال هستند. به گفته تعمیرکاران لوازم رایانه‌ای بازار پایتخت، سالانه بیش از یک تن قطعات دیجیتالی از این مرکز دور ریخته می‌شود. در این بین برخی از قطعات هستند که قابل بازیافتند اما به دلیل آنکه شرکتی در این زمینه در کشور فعال نیست این قطعات دور ریخته می‌شوند. پیچ، سیم‌های روکش دار، کیبوردها و بخش پلاستیکی کیس‌ها قطعاتی هستند که به راحتی قابل بازیافتند. بسیاری از سیم و کابل‌هایی که در لابلای قطعات مستهلک به سطل آشغال انداخته می‌شوند متشکل از فلز مس هستند. از سویی دیگر بخشی از قطعات مادربردها و سی پی‌یو‌ها نیز از فلزهای گران‌بهایی همچون طلا تشکیل شده است. در نتیجه در حجم بالا بازیافت همین کابل‌ها و قطعات داخلی می‌تواند سود قابل توجهی داشته باشد. در قطعات دیگری نیز مانند کیبورد و بخش رویی کیس‌ها که از پلاستیک ساخته شده‌اند به کار‌گیری فرآیند بازیافت می‌تواند نقش بسزایی در صرفه جویی داشته باشد و از سویی دیگر می‌تواند بخش قابل توجهی از قیمت نهایی محصولات را کاهش دهد. کدام سطل آشغال؟ در بسیاری از کشورها شرکت‌هایی وجود دارند که به بازیافت محصولات دیجیتالی می‌پردازند. به عنوان مثال در ژاپن قانونی وجود دارد با نام ترغیب مصرف بهینه از منابع که از آن به عنوان قانون ترغیب بازیافت یاد می‌شود. ژاپن به عنوان یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان بخش قابل توجهی از دور ریزها و وسایل الکترونیکی و کامپیوتری را به طور جدی و با همکاری باورنکردنی مردم این کشور بازیافت می‌کند. اهمیت این بازیافت دراین است که برآورد شده در حدود 51‌درصد از خانواده‌های ژاپنی کامپیوتر شخصی دارند یعنی در کل 24میلیون کامپیوتر خانگی، که با احتساب مراکز اداری، تجاری و آموزشی رقم سرسام آوری را تشکیل می‌دهد، و با نوع آوری‌های پیاپی می‌بایستی که رقم بالایی از آنها راهی زباله دانی‌ها شده و یکی از معضلات دفع زباله شوند. اما در یک برنامه‌ریزی صحیح و ابتکاری، بر اساس قانون ترغیب مصرف بهینه از منابع، جهت بازیافت و مصرف مجدد کامپیوترهای دست دوم، تسهیلاتی نظیر افزایش حمایت مالی شهریه سالمندی، و یا تخفیف در خرید مدل جدیدتر، مردم را ترغیب به کمک به برنامه‌های دولت می‌کند. جداسازی دقیق زباله‌ها، برگزاری بازارهای دست‌دوم فروشی، پرداخت وجهی توسط مردم به شهرداری‌ها در قبال بازیافت بعضی از لوازم و وسایل غیر قابل سوزاندن نظیر وسایل الکترونیکی، همه حاکی از روحیه حمایت از طرح بازیافت و استفاده بهینه از منابع موجود توسط ژاپنی‌هاست. برخی از شرکت‌های کامپیوتری نیز در این کشور دست به ابداعات جالبی زده‌اند. به عنوان مثال شرکت «اچ پی» در بخش فروش نوت بوک‌های خود مبلغی را به عنوان بازیافت کامپیوتر در صورتحساب کالا از کاربر اخذ می‌کند. در برخی دیگر از موارد، بخشی در شهرداری‌ها وجود دارد با عنوان مرکز جمع‌آوری زباله‌های بزرگ و برقی. کاربر پس از تماس با این مرکز و پرداخت وجهی به مغازه‌های کامپیوتری، برچسبی به او داده می‌شود که آن برچسب را به هنگام دور انداختن وسیله برقی به آن چسبانده و با تماس با مرکز فوق وقتی برای گرفتن این وسیله از درب منزل او گذاشته می‌شود. در انگلیس نیز وسایل کامپیوتری سالانه 4‌درصد زباله‌های این کشور را تشکیل می‌دهند. هر ساله حدود یک میلیون تن وسایل کامپیوتری در بریتانیا دور ریخته می‌شوند. با توجه به پیشرفت تکنولوژی و استفاده روزافزون از کامپیوتر نرخ رشد این نوع زباله‌ها سه برابر انواع دیگر است. برای ساختن یک مونیتور، 240 کیلوگرم سوخت، 22 کیلوگرم مواد شیمیایی، 1500 لیتر آب، علاوه بر مواد اولیه مورد نیاز است. با توجه به این امر، با استفاده مجدد از وسایل کامپیوتری می‌توان تا حد زیادی در مصرف مواد طبیعی صرفه جویی کرد. زباله‌های کامپیوتری جزو زباله‌های خطرناک به شمار می‌روند و سال‌ها در طبیعت باقی می‌مانند و این نکته موجب آن شده است که بازیافت این نوع زباله‌ها در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گیرد. در انگلیس شرکتی وجود دارد که کامپیوترهای قدیمی‌را از نقاط مختلف کشور جمع آوری می‌کند. بخشی از آنها که غیر قابل استفاده هستند مورد بازیافت قرار می‌گیرند و بخشی از آنها که دارای نقص فنی هستند تعمیر می‌شوند و با قیمت نازل در اختیار موسسات خیریه و شرکت‌های تازه تاسیس قرار می‌گیرند. حدود پنجاه‌درصد وسایل کامپیوتری دورریز شرکت‌ها قابل استفاده مجدد است. البته مساله بازیافت وسایل دیجیتالی این روزها ابعاد تازه‌ای نیز به خود گرفته است. علاوه بر راه‌کارهای ابداعی توسط شرکت‌های مختلف، دانشمندان در حال طراحی وسایلی هستند که در آینده قابل بازیافت باشند. اما متاسفانه در ایران تاکنون نه تنها شرکتی در زمینه بازیافت قطعات کامپیوتری تشکیل نشده است، بلکه شهرداری نیز که متولی اصلی جمع‌آوری زباله‌ها در تمام بخش‌های مختلف است تا کنون اقدامی‌در این زمینه انجام نداده است. از سویی دیگر امروزه بسیاری از تولید کنندگان بزرگ و مطرح در دنیا بعد از چند سال اقدام به فراخوان مدل‌های قبلی تولیدات کرده داشته تا بتوانند بخشی از قطعات بکار رگگگگگگگگگفته در آن مدل‌ها را پس از تعمیر و بازسازی در مدل‌های جدید به‌کار گیرند. اما در ایران دو شرکت مطرح در زمینه تولید مانیتور و ال سی دی کامپیوتر یعنی مادیران و سامسونگ، حتی حاضر به جمع‌آوری مانیتورهای از کار افتاده و غیر قابل استفاده خود نیز نیستند. در نتیجه با توجه به افزایش روزافزون استفاده از وسایل دیجیتالی در کشور، دفع زباله‌های دیجیتالی در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند به معضلی اساسی در بخش زیست محیطی در کشورمان تبدیل شود. جا دارد مسولان ذیربط زود تر از آنکه این مساله به بحرانی جدی تبدیل شود، با استفاده از تجربیات دیگر کشورها، راه کاری اساسی در این بخش داشته باشند.

هکر ها

ساعت خبر: 15:9 - تاریخ خبر: 28/03/1386

توسعه‌دهندگان وب در روز هکرها، که با همکاری دو کمپانی بزرگ بی‌بی‌سی و یاهو برگزار می‌شود، گردهم آمدند.

به گزارش بی‌بی‌سی، هدف این برنامه این است که نشان دهد، چگونه توسعه‌دهندگان وب می‌توانند از اطلاعات و اخباری که دو کمپانی بزرگ در دسترس قرار می‌دهند، استفاده بیشتری کنند. شرکت‌کنندگان اجازه دارند در یک برنامه سرگرمی، ضمن بازی با تکنولوژی، شخصا تجربه کنند که چه‌قدر می‌توانند درخواست‌های مبتکرانه در تعطیلات آخر هفته تولید کنند. به عبارت دیگر آنها توانایی خود را در شکستن رمز برخی از اطلاعات رمزدار وب آزمایش می‌کنند. توسعه‌دهندگان بی‌بی‌سی و یاهو در آنجا هستند تا به شرکت‌کنندگان کمک کنند چگونه می‌توانند از تکنولوژی استفاده کنند. بی‌بی‌سی و یاهو مانند بسیاری از سازمان‌ها، جریانی از اطلاعات و اخبار تولید می‌کنند که بسیاری از توسعه‌دهندگان وب علاقه‌مندند تا آن اطلاعات را در نرم‌افزارهای تولیدی‌شان استفاده کنند. دستیابی به فهرست برنامه‌های تلویزیون، به وسیله شبکه توسعه‌دهنده بک استج Back Stage اداره می‌شود که دستیابی به فهرست برنامه‌های تلویزیون، اخبار هواشناسی و خلاصه خبر را امکان پذیر می‌کند. کاشمور، تهیه‌کننده عضو گروه توسعه‌دهندگان وب بی‌بی‌سی معتقد است، برگزاری روز هک در قصر الکساندرا موقعیتی برای اعضای گروه بک استج فراهم کرد تا بتوانند ایده‌های جدید ردو بدل کنند. توسعه‌دهندگان وب‌، اطلاعات مهم و عمیقی درباره اینکه آنها چگونه با رمزگشایی و شکستن قفل برخی اطلاعات به منابع و محتویات وب دست یابند. چاد دیکرسون که برای اولین بار روزهک را در سال 2005 به کمک کمپانی یاهو برگزار کرده بود، گفت: این موقعیتی خوب برای سازمان‌هایی مانند یاهو و بی بی سی است تا در این باره که برای مخاطبان خود چگونه کاری می‌کنند، فکر کنند. به شرکت‌کنندگان جوایزی اهدا می‌شود، در واقع به بهترین هکر این گردهمایی جایزه‌ای اهدا خواهد شد و بنا به گفته مت کاشمور، قرار نیست توسعه‌دهندگان وب در این دو روز مهارت‌های خود را در رمز گشایی به معرض نمایش بگذارند. این کار در وهله اول یک سرگرمی است و آنها صرفا برای لذت این کار را باید انجام دهند.

ساعت خبر: 15:10 - تاریخ خبر: 28/03/1386

شش سال پیش که خود برای اینترنت یک قرن محسوب می‌شود، یک تحلیلگر مسائل محیط زیست شبکه جهانی را ابزاری نامید که بدون مصرف انرژی کارایی بسیاری برای بشر دارد.

برخی دیگر حتی مدعی شدند که شبکه، زیرساخت‌های «مخابرات کنونی» را بر دوش خواهد کشید، کابل‌های مخابراتی را از میان برخواهد داشت و الکترون‌ها را در خود فرو خواهد بلعید. اما در همان زمان در تحقیقاتی که در مورد فناوری‌های مختص به ایجاد انرژی برای فناوری دیجیتال انجام شد، گزارشی منتشر شد با عنوان «ذغال بیشتری استخراج کنید چون کامپیوترهای شخصی آمده‌اند.» در این گزارش و مقاله‌ای که در رابطه با آن در نشریه فوربس منتشر شد، پیش‌بینی شد که مصرف برق در رابطه با اینترنت رشدی سریع را شاهد خواهد بود. این پیش‌بینی منجر به سیل عظیمی از اعتصابات شد و در نهایت کنگره آمریکا مجبور شد برای ساکت کردن مخالفان اعلامیه‌ای صادر کند. اما واقعیت این بود که پس از آن اعلامیه تحقیقات ادامه یافت و بودجه‌ای برای آن در نظر گرفته شد. هم‌اکنون در سال 2007 گزارش تازه در مورد مصرف انرژی مراکز نگهداری سایت‌های اینترنتی منتشر شد. گوگل و اینتل، دو غول فناوری هم در این راستا شریک شدند و هدفی جدید را با عنوان «ابتکار عمل رایانه‌ای در نجات جو کره زمین» تعریف کردند. این هدف در راستای افزایش میزان بهره‌وری در بخش فناوری‌های یارانه‌ای تعیین شده است. اما علت این اقدامات چیست؟ واقعیت این است که یک ساختمان برای مرکز نگهداری سایت‌های اینترنتی در دست ساخت است که امکانات منحصر به‌فردی را در خود جای خواهد داد. در این ساختمان هزینه هر واحد معادل نیم میلیارد دلار خواهد بود. هر یک از این واحدها چنان الکترون‌ها را در خود می‌بلعد که گویی یک کارخانه فولادسازی است. اما خبر مهم این است که این سایت‌ها به انرژی ارزان از ارگون تا اوکلاهوما دسترسی دارند چون مراکز جدید سایت‌های اینترنتی برای هر فوت مربع خود ده برابر یک ساختمان تجاری معمولی به انرژی نیازمند هستند و طراحی این ساختمان جدید هم دو برابر سایر مراکز به انرژی نیاز دارند. اما چه اتفاقی روی داده است؟ معلوم شد که رشد تقاضا برای داده‌ها در تمام چشم‌اندازهای اقتصادی پیش‌بینی شده کمتر از واقعیت در نظر گرفته شده بود. اول آنکه تصور می‌شد ساخت یک رایانه شخصی یا یک سرور با استفاده از روش‌های خاص انرژی برق کمتری را مصرف خواهد کرد. اما این آنچه نبود که روی داد. مردم از رایانه‌هایی که برق کمتری مصرف می‌کنند بیشتر استفاده می‌کنند. بهره‌وری بیشتر استفاده از رایانه را ارزان‌تر می‌کند و این دلیل عمده‌ای است برای اینکه بخش دیجیتال یک مصرف‌کننده بزرگ انرژی شده است و مصرف آن از سریع‌ترین رشد برخوردار است. گذشته از مسائل مقابله با «تغییرات جوی» فهم این نکته بسیار آسان است که چرا مقابله با مصرف انرژی تا این حد افزایش یافته است. برای اپراتورهای بزرگ مرکز سایت‌های اینترنتی، چون گوگل به زودی کار به جایی خواهد رسید که هزینه برق مصرفی سرورهای آنها با هزینه خرید سرورها برابری خواهد کرد. به همین دلیل جای تعجب نیست که بسیاری از شرکت‌هایی که از رونق مراکز سایت‌های اینترنتی منتفع می‌شوند. هم‌اکنون یکی از اعضای گروهی هستند که هدف «ابتکار عمل رایانه‌ای در نجات جو کره زمین» را در کنار گوگل دنبال می‌کنند. برخی دیگر از نام‌های بزرگی که برای این هدف تلاش می‌کنند آی‌بی‌ام، ای‌دی‌اس، مایکروسافت و دل هستند.